Այնպես ուժեղ եմ ընկերացել մենությանս հետ,որ թվում է երբե՜ք չեմ բաժանվի:
Թվում է թույլ չեմ տա բարևել ինձ,այնպես ինչպես նա է դա անում:
Թվում է թույլ չեմ տա գրկել ինձ,այնպես ինչպես նա:
Թվում է չեմ ժպտա ո՜ք մեկին,այնպես ինչպես նրան:
Չեմ կանչի արի՜,այնպես ինչպես նրան:
Թվում է ...
Երանի՜ թվար:
Կամ ՝ ո՞վ գիտե,գուցե մենությունս ներսս կրծող հիշողությունն է:
Հիշողություն,որ կյանք արժե:
Комментариев нет:
Отправить комментарий